Σταμάτης Κόκοτας - Γιάννης Καλατζής (Ιστορικές ηχογραφήσεις)

.

Δύο σπουδαίοι διαχρονικοί ερμηνευτές με χρυσή δισκογραφία και δρόμους παράλληλους. ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΟΚΟΤΑΣ Σε ηλικία 12 ετών απέκτησε την πρώτη του κιθάρα. Ήταν μέλος του “Τρίο Μπελίσιμο” και τα πρώτα βήματα έγιναν στο πάλκο με τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Πάνο Τζανετή κ.ά. Η καριέρα του ξεκίνησε στο Παρίσι το 1961 όπου διακρίθηκε σε μεγάλο διαγωνισμό ταλέντων, γραμμοφώνησε τρία ελληνικά τραγούδια και ένα γαλλικό, ανάμεσά τους και το “Τα δάκρυα μου είναι καυτά” με τεράστια επιτυχία στην Γαλλία. Εμφανίστηκε σε μεγάλο καμπαρέ στο Παρίσι, παρουσιάζοντας 20λεπτο ελληνικό πρόγραμμα, όπου εκεί τον συναντά ο Σταύρος Ξαρχάκος για να του προτείνει να ηχογραφήσουν μαζί νέα τραγούδια. Η τεράστια αναγνώριση έρχεται το 1966 στην ελληνική δισκογραφία με το δίσκο του Σταύρου Ξαρχάκου και Νίκου Γκάτσου “Ένα μεσημέρι”, ερμηνεύοντας την επιτυχία του “Στου Όθωνα τα χρόνια”. Συνεργάστηκε στην συνέχεια με τους μεγαλύτερους Έλληνες δημιουργούς, Γιάννη Σπανό, Απόστολο Καλδάρα, Δήμο Μούτση, Γιώργο Ζαμπέτα, και Νίκο Γκάτσο, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Πυθαγόρα κ.α., είναι περιζήτητος και αγαπιέται από τους Έλληνες όλων των κοινωνικών επιπέδων της χώρας. Μια σπάνια φωνή, που αποτυπώθηκε σε τραγούδια μεγάλων δημιουργών όπως: “Βρέχει ο Θεός” (Μούτσης – Γκάτσος), “Γιέ μου γιέ μου” (Α. Καλδάρας – Λ. Παπαδόπουλος), “Δεν το μπορείς” (Γ. Σπανός – Λ. Παπαδόπουλος), “Έξω φυσάει και βρέχει” (Στ. Ξαρχάκος – Λ. Παπαδόπουλος), “Μη καλέ μου” (Γ. Σπανός – Λ. Παπαδόπουλος), “Μη μου χτυπάς τα μεσάνυχτα την πόρτα” (Μούτσης – Γκάτσος), “Μια παρένθεση και μόνο” (Γ. Χατζηνάσιος – Ν. Βρεττός), “Όνειρο απατηλό” (Α. Καλδάρας – Ε. Παπαγιαννοπούλου), “Ο τρελός” (Γ. Σπανός – Λ. Παπαδόπουλος), “Πειραιώτισσα” (Μούτσης – Γκάτσος), “Πες πως μ’ αντάμωσες” (Γ. Σπανός – Λ. Παπαδόπουλος), “Πήρες το μεγάλο δρόμο” (Δ. Μούτσης – Ν. Γκάτσος), “Ρωμιός αγάπησε Ρωμιά” (Γ. Ζαμπέτας – Ξ. Φιλέρης), “Στου Όθωνα τα χρόνια” (Ξαρχάκος – Γκάτσος), “Στου προφήτη Ηλία” (Δ. Μούτσης – Γ. Παπαστεφάνου) κ.α. Πλήθος δημοσιεύσεων τον κατέγραψαν ως έναν από τους σημαντικότερους του ελληνικού τραγουδιού.Τον τιμούν με την φιλία τους διασημότητες, από το χώρο της τέχνης, της πολιτικής, επιχειρηματικής και επιστημονικής ζωής, με πρώτο τον Αριστοτέλη Ωνάση ο οποίος ως μεγάλος θαυμαστής και φίλος του. Είναι λάτρης της ταχύτητας με πολλές διακρίσεις σε αγώνες καθώς και συλλέκτης αυτοκινήτων και έργων τέχνης. ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΤΖΗΣ Ο Γιάννης Καλατζής γεννήθηκε στην Κάτω Τούμπα της Θεσσαλονίκης, από γονείς που είχαν βρεθεί στη συμπρωτεύουσα ως πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Μικρός τελειώνοντας το δημοτικό σχολείο αναγκάζεται να βγει στη βιοπάλη για το μεροκάματο κάνοντας διάφορες δουλειές, ενώ παράλληλα σπουδάζει μηχανικός στον «Ευκλείδη». Ωστόσο, το «μικρόβιο» της μουσικής θα μπει από πολύ νωρίς μέσα του και στα 14 του θ’ αγοράσει την πρώτη κιθάρα του. Μαζί με δύο φίλους του, θα δημιουργήσουν το «Τρίο Μορένο» (ήταν της μόδας τότε τέτοιου είδους σχήματα) και θα ξεκινήσουν εμφανίσεις σε διάφορες ταβέρνες της Θεσσαλονίκης. Κάποια βραδιά σε μια απ’ αυτές, θα βρεθεί ο σπουδαίος ερμηνευτής κι εξαιρετικά δημοφιλής εκείνα τα χρόνια Τώνης Μαρούδας, θ’ ακούσει τα τρία παιδιά, θα ενθουσιαστεί και θα τους προτείνει να εμφανιστούν μαζί του στην Αθήνα. Το 1969 θα ηχογραφήσει «Το λεβεντόπαιδο» για την ομότιτλη ταινία με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τη «Γοργόνα» (γνωστό και ως «Στην απάνω γειτονίτσα») που αμφότερα θα γίνουν επίσης μεγάλες επιτυχίες, ενώ την επόμενη χρονιά (1970) θα είναι μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα οι βασικοί ερμηνευτές στο δεύτερο δίσκο που ετοιμάζουν συνθέτης και στιχουργός με τίτλο «Θαλασσογραφίες». Εκεί, θα ηχογραφήσει ξανά τη «Γοργόνα» με νέα ενορχήστρωση και τα πασίγνωστα «Σ’ αγαπώ-σ’ αγαπώ», «Τζαμάικα» και «Κόκκινο γλυκό μου στόμα»… Πλέον, ο Γιάννης Καλατζής είναι από τους πιο δημοφιλείς Έλληνες τραγουδιστές και οι επιτυχίες του με τους Λοΐζο-Παπαδόπουλο συνεχίζονται με φρενήρη ρυθμό. Το 1971 όλη η χώρα θα τραγουδάει το «Παραμυθάκι μου» (που ακούστηκε ακόμη και στη θρυλική ταινία «Ο εξορκιστής») και το 1972 το «Μη γαρύφαλλό μου». Στα τέλη εκείνης της χρονιάς θα συμμετάσχει στον τρίτο και τελευταίο δίσκο που κάνουν από κοινού οι δύο δημιουργοί. Πρόκειται για το «Να ‘χαμε τι να ‘χαμε», όπου ο Καλατζής κάνει νέες μεγάλες επιτυχίες με το «Παποράκι» και τον «Κουταλιανό». Η τεράστια επιτυχία του «Δελφινιού» έκανε τον Γιάννη Καλατζή πασίγνωστο και δημοφιλή σε χρόνο μηδέν.Το τελευταίο του Άλμπουμ προτού αποσυρθεί απο το ενεργό τραγούδι ήταν το 1984, ωστόσο, το 1985, πήρε μέρος σε μια μεγάλη συναυλία αφιερωμένη στον συνθέτη Μάνο Λοΐζο που πραγματοποιήθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Το 2000, κυκλοφόρησε ένα διπλό CD, το πρώτο με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του σε νέες εκδόσεις και το δεύτερο με το περίφημα ελληνικά τραγούδια στην απόδοσή τους. Ο Καλατζής θεωρείται ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές της εποχής και τα τραγούδια του έχουν ερμηνευθεί και από τους νεότερους τραγουδιστές. Αθόρυβος, ουσιαστικός, σημάδεψε τέσσερις δεκαετίες με τη φωνή του.