Στίχοι:
Κώστας ΚοφινιώτηςΜουσική:
Ζοζέφ ΚορίνθιοςΜες της αγάπης το μεθύσι
είχα πιστέψει πως εσύ θα είχες σβήσει
πως των χαδιών της η πλανεύτρα μουσική
ξέγραψε κάθε σου λατρεία στοργική
Πόσο γελάστηκα μητέρα
έφυγε εκείνη μ' ένα φύσημα του αγέρα
κι έμεινες πλάι μου εσύ με πιο στοργή
του χωρισμού της να γιατρέψεις την πληγή
Μητέρα,
απ' την καρδιά μου ποιος μπορεί για να σε βγάλει
μητέρα,
είσαι απ' όλες τις αγάπες πιο μεγάλη
Κι αν σε πληγώνω
κι αν σε σκοτώνω
εσύ γελάς
Σε κάνω πτώμα
και τότε ακόμα
σκύβεις μ' αγάπη
και με φιλάς
Μητέρα,
μόνη γυναίκα π' ομορφαίνει όλη την πλάση
Σε μια σχεδία-Γλυκερία
.
είχα πιστέψει πως εσύ θα είχες σβήσει
πως των χαδιών της η πλανεύτρα μουσική
ξέγραψε κάθε σου λατρεία στοργική
Πόσο γελάστηκα μητέρα
έφυγε εκείνη μ' ένα φύσημα του αγέρα
κι έμεινες πλάι μου εσύ με πιο στοργή
του χωρισμού της να γιατρέψεις την πληγή
Μητέρα,
απ' την καρδιά μου ποιος μπορεί για να σε βγάλει
μητέρα,
είσαι απ' όλες τις αγάπες πιο μεγάλη
Κι αν σε πληγώνω
κι αν σε σκοτώνω
εσύ γελάς
Σε κάνω πτώμα
και τότε ακόμα
σκύβεις μ' αγάπη
και με φιλάς
Μητέρα,
μόνη γυναίκα π' ομορφαίνει όλη την πλάση
Σε μια σχεδία-Γλυκερία
.
Σε μια σχεδία
Στίχοι: Χάρης Ρώμας
Μουσική: Στέλιος Φωτιάδης
Εκτέλεση: Γλυκερία
Σε μια σχεδία δίχως σχέδια και πυξίδα,
σκίζω στα δύο τη βαθειά γαλάζια λίμνη.
Μόλις προσπέρασα την ύστατη νησίδα
και ακουμπώ βαριά κατάκοπη στην πρύμνη.
Ίσα που κράτησα νερό σ' ένα δοχείο.
Τ' άλλα φορτία τα κρατάω στην ψυχή μου.
Και τα αυτιά μου βασανίζει σαν ηχείο,
μια βοή που μου μιλάει για τη ζωή μου.
Έτσι πορεύομαι στη λίμνη Αχερουσία.
Σε μια σχεδία μια ζωή, σε ένα σώμα.
Κι αυτό που θα `θελα μονάχα στην ουσία,
ένα φιλί από της μάνας μου το στόμα.
Γνώρισα πόλεις μονοπάτια και ανθρώπους.
Πρώτα αλλιώς μετά αλλιώς, μέχρι που είδα...
όλα τα λάφυρα βρωμίζουνε τους κόπους
και ο χρυσός, στα χέρια πέτρωσε του Μίδα.