Μη φοβάσαι και προχώρα είμαι εγώ στο πλάι σου,
στη ζωή, στην ανηφόρα και στο προσκεφάλι σου
Παίρνω πάνω μου τα βάρη που η ζωή σου φόρτωσε,
γίνε πάλι παλληκάρι ξέχνα ποιος σε πρόδωσε
Μια γυναίκα μπορεί
τη ζωή σου να αλλάξει μπορεί
Μια γυναίκα μπορεί
να χαράξει καινούρια αρχή
Άσε τον καημό να πίνει μόνος το ποτήρι του
και μη ξανακάνεις φίλε πάλι το χατήρι του
Μη φοβάσαι και προχώρα είμαι εγώ στο πλάι σου,
στη ζωή στην ανηφόρα και στο προσκεφάλι σου
.
Πες μου τι σ’ έκανε ν’ αλλάξεις σκοπό
μέσα σε λίγον καιρό,
κι έσβησες πια το γλυκό σ’ αγαπώ
με τέτοιο τέλος σκληρό.
Έφυγες με τ’ αγέρι, με τον τρελό βοριά
μικρό μου περιστέρι σ’ άλλους γιαλούς μακριά.
Ποιος σε πήρε και μου `φυγες αγαπούλα μου, φως μου,
δε σκεφτόσουν πως ήσουνα μόνο εσύ ο Θεός μου,
μες στα μάτια σου έβλεπα της χαράς το λιμάνι,
το καράβι του έρωτα με λουλούδια να φτάνει.
ποιος σε πήρε και μου `φυγες και με μάτια κλαμένα
νοσταλγώ της αγάπης μας τα φιλιά τα χαμένα.
ποιος σε πήρε και μου `φυγες αγαπούλα μου, φως μου,
δε σκεφτόσουν πως ήσουνα μόνο εσύ ο Θεός μου.
.
Ζητάς αγάπη φλογερή
και μια ψυχή που να σε νιώθει
και η καρδιά σου απορεί
πως δεν υπάρχουν τέτοιοι πόθοι
Ζητάς αξέχαστες βραδιές
που για μι’ αγάπη ξενυχτούσαν
και των ανθρώπων οι καρδιές
μόνο για έρωτα μιλούσαν
Ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί
πέρασαν χάθηκαν τα όμορφα τα χρόνια
αγάπη γνήσια ζητάς με το κερί
δεν τραγουδάνε τώρα κάτω απ’ τα μπαλκόνια
Ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί
είν’ όλα ψεύτικα κι’ ας φαίνονται αλήθεια
ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί
αγάπες βρίσκεις μοναχά στα παραμύθια
.
Κι αν ορκιζόμαστε μωρό μου αγάπη αιώνια
κι ότι θα ζήσουμε τα δυο μας παντοτινά
κι όταν σε φιλώ με πόθο
πάντα κάποιο φόβο νιώθω
που όλο την καρδιά μου τυρανά
Πες μου πώς θα μπορέσω να σε ξεχάσω
πες μου μια μέρα φως μου αν θα σε χάσω
δίχως εσένα πώς θα μπορώ να ζω
δίχως εσένα στο κόσμο το πεζό
Πές μου πώς θα μπορέσω να σε ξεχάσω
για τα γλυκά σου μάτια να μη πονώ
σ’αλλη αγκαλιά να βρω φιλιά
απ’τη δική σου σκέψη να ησυχάσω
Πές μου πώς θα μπορέσω να σε ξεχάσω
για τα γλυκά σου μάτια να μη πονώ
σ’αλλη αγκαλιά να βρω φιλιά
απ’τη δική σου σκέψη να ησυχάσω
.
Σ’ έχασα κι έχασα μαζί την άνοιξή μου
και κλαίνε τ’ άστρα τα πουλιά όλο καημό
γκρίζο το σούρουπο πιο γκρίζα η ψυχή μου
κι όλα θλιμμένα στο δικό σου το χαμό.
Που να `σαι τώρα αγαπημένη
που να γυρίζεις τόσον καιρό
που να `σαι τώρα αγαπημένη
ψάχνω να σε `βρω, μα δεν μπορώ.
Μαζί σου ένοιωσα αγάπη και φιλία
η ανάμνησή σου πάντα σκλάβο με κρατά
και όπως φεύγουνε για τ’ άγνωστο τα πλοία
φεύγει κι η σκέψη μου και σε αναζητά.
Που να `σαι τώρα αγαπημένη
που να γυρίζεις τόσον καιρό
που να `σαι τώρα αγαπημένη
ψάχνω να σε `βρω, μα δεν μπορώ
.
Είσαι παράξενη, παράξενη στ’ αλήθεια
σε κόσμους άγνωστους με πας σαν μου μιλάς
κοντά σου νιώθω ότι ζω σε παραμύθια
και σε λατρεύω σαν σε βλέπω να γελάς
Όταν γελάς όλα γύρω μου γελούνε
Όταν γελάς και τ’ αηδόνια τραγουδούνε
σαν δε γελάς κι έχεις μάτια λυπημένα
σκοτεινιάζει όλ’ η γη
κι’ όλα με κοιτούν θλιμμένα
Σαν τον φιλάργυρο σε κρύβω στη ψυχή μου
και σε λατρεύω σαν θεό μου πιο πολύ
είσαι για μένα η χαρά και η πνοή μου
και μεσ’ τις φλέβες μου η αγάπη σου μιλεί
.
Λένε πως είναι οι γυναίκες πονηρές
τον κάθε άντρα που τον θέλουν πάντα θύμα.
Μα το `χω πει και θα το πω χίλιες φορές
χωρίς γυναίκα στην ζωή δεν κάνω βήμα.
Για τις γυναίκες ζούμε όλοι βρε παιδιά
γι’ αυτές δουλεύουμε γι’ αυτές ιδροκοπάμε
κι αν είναι όλες, όπως λεν χωρίς καρδιά,
εμείς που έχουμε καρδιά τις αγαπάμε.
Χωρίς γυναίκες βρε δεν κάνουμε στιγμή
κι ας βγάζει μάτι το τρελό του το γινάτι,
αυτές γλυκαίνουν το πικρό μας το ψωμί
και το φτωχόσπιτο μας φαίνεται παλάτι.
.
Ζητάς αγάπη φλογερή
και μια ψυχή που να σε νιώθει
και η καρδιά σου απορεί
πως δεν υπάρχουν τέτοιοι πόθοι
Ζητάς αξέχαστες βραδιές
που για μι’ αγάπη ξενυχτούσαν
και των ανθρώπων οι καρδιές
μόνο για έρωτα μιλούσαν
Ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί
πέρασαν χάθηκαν τα όμορφα τα χρόνια
αγάπη γνήσια ζητάς με το κερί
δεν τραγουδάνε τώρα κάτω απ’ τα μπαλκόνια
Ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί
είν’ όλα ψεύτικα κι’ ας φαίνονται αλήθεια
ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί
αγάπες βρίσκεις μοναχά στα παραμύθια
Ούτε στρώμα να πλαγιάσω, ούτε φως για να διαβάσω το γλυκό σου γράμμα, ωχ, μανούλα μου Καλοκαίρι κι είναι κρύο ένα μέτρο επί δύο είναι το κελί μου, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός, είμαι της γερακίνας γιος Τι κι αν μ’ ανοίγουνε πληγές εγώ αντέχω τις φωτιές Μάνα μη λυπάσαι, μάνα μη με κλαις
Ένα ρούχο ματωμένο στρώνω για να ξαποσταίνω στο υγρό τσιμέντο, ωχ, μανούλα μου Στο κελί το διπλανό μου φέραν κάποιον αδελφό μου πόσο θα τραβήξει, ωχ, μανούλα μου
Μέσα μου έχω ένα θυμό Σαν αλυσίδα στον λαιμό με θέλει σκλάβο Κάνει κακό στο σ’αγαπώ Πρέπει το λάθος μου αυτό να το προλάβω, Μέσα μου έχω ένα θυμό Θα μου οδηγήσει σε γκρεμό δεν θα νικήσω, Ήμασταν ίδιοι μια ζωή Μα δεν αλλάξαμε μαζί έκανες πίσω.
Δεν είναι τρέλα ούτε μανία Δεν είναι παραλογισμός Αυτό που νοιώθω από την μέρα Που έγινες ξαφνικά καπνός Έτσι όπως φέρθηκες σε μένα Ο φόβος βγήκε αληθινός Ό,τι έχει μείνει από σένα Είναι θυμός
Μέσα μου έχω ένα θυμό Ένα ανεξήγητο κενό που με πονάει, Άτιμο πράγμα η πληγή Βρίσκει μια ανάμνηση κρυφή και δεν περνάει Μέσα μου έχω ένα θυμό Που σε κρατάει ζωντανό, είναι αστείο, Είχαμε μια κοινή καρδιά Χτυπούσε μέχρι την βραδιά που πες…
Δεν είναι τρέλα ούτε μανία Δεν είναι παραλογισμός Αυτό που νοιώθω από την μέρα Που έγινες ξαφνικά καπνός Έτσι όπως φέρθηκες σε μένα Ο φόβος βγήκε αληθινός Ό,τι έχει μείνει από σένα Είναι θυμός
Δε θέλω μόνιμη αγκαλιά δε θέλω μόνιμα φιλιά
δεν θέλω έλεγχο τι κάνω και που πάω
τι ώρα γύρισα εχθές, με ποιες αλήτευα προχθές
τέτοια σκλαβιά δεν τη μπορώ δεν τη βαστάω
Θα ζήσω ελεύθερο πουλί κι όχι κορόιδο στο κλουβί
για μια μονάχα θηλυκιά να κελαηδάω
θα χτίσω είκοσι φωλιές κι άμα γουστάρω αγκαλιές
από κανάρα σε κανάρα θα πετάω
Θέλει η ζωή μας αλλαγές και ας τσαντίζονται πολλές
δεν δίνω φράγκο κάθε μια τι θα μου σούρει
και το πουλί για να τραφεί πρέπει ν’ αλλάζει τη τροφή
κι όχι σκέτο κανναβούρι κανναβούρι
Θα ζήσω ελεύθερο πουλί κι όχι κορόιδο στο κλουβί
για μια μονάχα θηλυκιά να κελαηδάω
θα χτίσω είκοσι φωλιές κι άμα γουστάρω αγκαλιές
από κανάρα σε κανάρα θα πετάω
Official Audio Release
Αχ Βαλεντίνα αχ βρε τσαχπίνα
μόρτικα κομμένα τα μαλλιά σου
σαν αγοροκόριτσο η μηλιά σου
‘έχεις κούρσα και σωφάρεις
κι όπου θέλεις ρεμιζάρεις
‘έγινες και σωφερίνα
κι όπως πας σε λίγα χρόνια Ι
θα φορέσεις παντελόνια
Βαλεντίνα Βαλεντίνα
Αχ Βαλεντίνα αχ βρε τσαχπίνα
είσαι μια μποέμισσα σπουδαία
κάνεις την πιο όμορφη παρέα
στα μπουζούκια σαν πηγαίνεις
και χασάπικο χορεύεις
ξετρελαίνεις την Αθήνα
κι όλοι οι μάγκες σ’ αγαπούνε ι
και παντού σε συζητούνε
Βαλεντίνα Βαλεντίνα
‘Έχεις κούρσα και σωφάρεις
κι όπου θέλεις ρεμιζάρεις
‘έγινες και σωφερίνα
κι όπως πας σε λίγα χρόνια Ι
θα φορέσεις παντελόνια
Βαλεντίνα Βαλεντίνα
Αχ Βαλεντίνα αχ βρε τσαχπίνα μόρτικα κομμένα τα μαλλιά σου σαν αγοροκόριτσο η μηλιά σου ‘έχεις κούρσα και σωφάρεις κι όπου θέλεις ρεμιζάρεις ‘έγινες και σωφερίνα κι όπως πας σε λίγα χρόνια θα φορέσεις παντελόνια Βαλεντίνα Βαλεντίνα Αχ Βαλεντίνα αχ βρε τσαχπίνα είσαι μια μποέμισσα σπουδαία κάνεις την πιο όμορφη παρέα στα μπουζούκια σαν πηγαίνεις και χασάπικο χορεύεις ξετρελαίνεις την Αθήνα κι όλοι οι μάγκες σ’ αγαπούνε και παντού σε συζητούνε Βαλεντίνα Βαλεντίνα ‘Έχεις κούρσα και σωφάρεις κι όπου θέλεις ρεμιζάρεις ‘έγινες και σωφερίνα κι όπως πας σε λίγα χρόνια θα φορέσεις παντελόνια Βαλεντίνα Βαλεντίνα...
Αλλάζεις κάθε βράδυ
το βράδυ ρούχα κι ονόματα
χαμένος μες στης νύχτας τα κυκλώματα
χαμένος μες στη νύχτα
χαμένος στα κυκλώματα
αλλάζεις το βράδυ ονόματα
Δεν είμαστε στην ίδια την συχνότητα
δεν είμαστε στον ίδιο τον σταθμό
τα όνειρά μου έχουνε ταυτότητα
τα όνειρά σου έχουν αριθμό
Ο κόσμος σου γεμάτος
ο κόσμος πληρωμένους έρωτες
οι νύχτες σου μεγάλες και ατέλειωτες
οι νύχτες σου μεγάλες
οι νύχτες και αξημέρωτες
οι νύχτες του κόσμου ατέλειωτες
Παραπονιέσαι ότι έγινα μπεκρής κι ας φταις εσύ που έχω πιάσει το ποτήρι όμως αν θέλεις θα το κόψω το κρασί εγώ ποτέ μου δε σου χάλασα χατίρι Εγώ θα κόψω το κρασί για σένα αγάπη μου χρυσή εγώ θα κόψω το κρασί για σένα μόνο αφού στα χείλη σου τα δυο μπορώ αχόρταγα να πιω απ’ το κρασί που μόλις πίνω ξανανιώνω
Εγώ θα κόψω το κρασί αφού το θέλησες εσύ λόγω τιμής ποτέ μου πια δεν ξαναπίνω εγώ θα κόψω το κρασί αλλά βοήθα με κι εσύ στην αγκαλιά σου κάθε πόνο μου να σβήνω
Κάθε ποτήρι σαν το πίνω μοναχός χωρίς να βλέπω τα ολόγλυκα σου μάτια φαρμάκι γίνεται και στάζει συνεχώς μες στη καρδιά μου που την έκανες κομμάτια
Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σ’ επτασφράγιστο κιτάπι
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δε θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
