Γούναρης Νίκος(Που νάσαι τώρα αγαπημένη)1953

.
 Σ’ έχασα κι έχασα μαζί την άνοιξή μου
και κλαίνε τ’ άστρα τα πουλιά όλο καημό
γκρίζο το σούρουπο πιο γκρίζα η ψυχή μου
κι όλα θλιμμένα στο δικό σου το χαμό.

Που να `σαι τώρα αγαπημένη
που να γυρίζεις τόσον καιρό
που να `σαι τώρα αγαπημένη
ψάχνω να σε `βρω, μα δεν μπορώ.

Μαζί σου ένοιωσα αγάπη και φιλία
η ανάμνησή σου πάντα σκλάβο με κρατά
και όπως φεύγουνε για τ’ άγνωστο τα πλοία
φεύγει κι η σκέψη μου και σε αναζητά.

Που να `σαι τώρα αγαπημένη
που να γυρίζεις τόσον καιρό
που να `σαι τώρα αγαπημένη
ψάχνω να σε `βρω, μα δεν μπορώ