Πες μου πως θα μπορέσω να σε ξεχάσω - Νίκος Γούναρης

.
 Κι αν ορκιζόμαστε μωρό μου αγάπη αιώνια
κι ότι θα ζήσουμε τα δυο μας παντοτινά
κι όταν σε φιλώ με πόθο
πάντα κάποιο φόβο νιώθω
που όλο την καρδιά μου τυρανά

Πες μου πώς θα μπορέσω να σε ξεχάσω
πες μου μια μέρα φως μου αν θα σε χάσω
δίχως εσένα πώς θα μπορώ να ζω
δίχως εσένα στο κόσμο το πεζό

Πές μου πώς θα μπορέσω να σε ξεχάσω
για τα γλυκά σου μάτια να μη πονώ
σ’αλλη αγκαλιά να βρω φιλιά
απ’τη δική σου σκέψη να ησυχάσω

Πές μου πώς θα μπορέσω να σε ξεχάσω
για τα γλυκά σου μάτια να μη πονώ
σ’αλλη αγκαλιά να βρω φιλιά
απ’τη δική σου σκέψη να ησυχάσω

Γούναρης Νίκος(Που νάσαι τώρα αγαπημένη)1953

.
 Σ’ έχασα κι έχασα μαζί την άνοιξή μου
και κλαίνε τ’ άστρα τα πουλιά όλο καημό
γκρίζο το σούρουπο πιο γκρίζα η ψυχή μου
κι όλα θλιμμένα στο δικό σου το χαμό.

Που να `σαι τώρα αγαπημένη
που να γυρίζεις τόσον καιρό
που να `σαι τώρα αγαπημένη
ψάχνω να σε `βρω, μα δεν μπορώ.

Μαζί σου ένοιωσα αγάπη και φιλία
η ανάμνησή σου πάντα σκλάβο με κρατά
και όπως φεύγουνε για τ’ άγνωστο τα πλοία
φεύγει κι η σκέψη μου και σε αναζητά.

Που να `σαι τώρα αγαπημένη
που να γυρίζεις τόσον καιρό
που να `σαι τώρα αγαπημένη
ψάχνω να σε `βρω, μα δεν μπορώ

ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ - ΓΛΥΚΑ ΜΟΥ ΜΑΤΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ

.
Να `ξερες πόσο σε θυμάμαι
να `ξερες πόσο σ’ αγαπώ
όπου βρεθώ και όπου να `μαι
για σένα καρδιοχτυπώ

Γλυκά μου μάτια αγαπημένα
μακριά από μένα πως να χαρώ
Γλυκά μου μάτια αγαπημένα
ίσως μια μέρα σας ξαναβρώ

Τόσο πολύ που μου `χεις λείψει
κι όλο για σένα τραγουδώ
αχ να μπορούσα μες τη θλίψη
τα μάτια σου να ξαναβρώ

Γλυκά μου μάτια αγαπημένα
μακριά από μένα πως να χαρώ
Γλυκά μου μάτια αγαπημένα
ίσως μια μέρα σας ξαναβρώ

Όταν γελάς - Νίκος Γούναρης

.
Είσαι παράξενη, παράξενη στ’ αλήθεια
σε κόσμους άγνωστους με πας σαν μου μιλάς
κοντά σου νιώθω ότι ζω σε παραμύθια
και σε λατρεύω σαν σε βλέπω να γελάς

Όταν γελάς όλα γύρω μου γελούνε
Όταν γελάς και τ’ αηδόνια τραγουδούνε
σαν δε γελάς κι έχεις μάτια λυπημένα
σκοτεινιάζει όλ’ η γη
κι’ όλα με κοιτούν θλιμμένα

Σαν τον φιλάργυρο σε κρύβω στη ψυχή μου
και σε λατρεύω σαν θεό μου πιο πολύ
είσαι για μένα η χαρά και η πνοή μου
και μεσ’ τις φλέβες μου η αγάπη σου μιλεί

Όταν γελάς όλα γύρω μου γελούνε...

Γούναρης Νίκος (Για τις γυναίκες ζούμε όλοι)1953

.
Λένε πως είναι οι γυναίκες πονηρές
τον κάθε άντρα που τον θέλουν πάντα θύμα.
Μα το `χω πει και θα το πω χίλιες φορές
χωρίς γυναίκα στην ζωή δεν κάνω βήμα.

Για τις γυναίκες ζούμε όλοι βρε παιδιά
γι’ αυτές δουλεύουμε γι’ αυτές ιδροκοπάμε
κι αν είναι όλες, όπως λεν χωρίς καρδιά,
εμείς που έχουμε καρδιά τις αγαπάμε.

Χωρίς γυναίκες βρε δεν κάνουμε στιγμή
κι ας βγάζει μάτι το τρελό του το γινάτι,
αυτές γλυκαίνουν το πικρό μας το ψωμί
και το φτωχόσπιτο μας φαίνεται παλάτι.