ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ ΤΡΕΧΟΥΝΕ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΙΚΡΟ ΑΠΟΣΜΑΣΜΑ

Τώρα που σε γνώρισα - Νίκος Γούναρης

.
 τωρα που σε γνωρισα
δεν πρεπει να τα χασω
αν θελω πραγματι πολυ
τα ματια τα δικα σου

θα καθομαι τα βραδυα
να βρισκω εξηγησεις
για να μαι παντα πλαι σου
χωρις παρεξηγησεις

και οι γνωστοι μου λεγανε
πως θα το ξενυχτουσα
για δυο ματακια πρασινα
και τους περιφρονουσα

τωρα που σε γνωρισα
θα αλλαξει η ζωη μου
με πιανουνε ταχυπαλμιες
εισαι η περιπτωση μου

Νίκος Γούναρης - Ο Κόσμος Άλλαξε, Γλύκα Μου Μάτια, Όταν Γελάς

.
 Ζητάς αγάπη φλογερή
και μια ψυχή που να σε νιώθει
και η καρδιά σου απορεί
πως δεν υπάρχουν τέτοιοι πόθοι
Ζητάς αξέχαστες βραδιές
που για μι’ αγάπη ξενυχτούσαν
και των ανθρώπων οι καρδιές
μόνο για έρωτα μιλούσαν

Ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί
πέρασαν χάθηκαν τα όμορφα τα χρόνια
αγάπη γνήσια ζητάς με το κερί
δεν τραγουδάνε τώρα κάτω απ’ τα μπαλκόνια
Ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί
είν’ όλα ψεύτικα κι’ ας φαίνονται αλήθεια
ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί   
αγάπες βρίσκεις μοναχά στα παραμύθια

ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝΕ- ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ

.
 Ποτέ δεν το φαντάστηκα και ούτε το στοχάστηκα,
σαν μου ‘δινες το λόγο σου πως θα με καρτερούσες.

Κουνώντας το μαντήλι σου και τρέμοντας τα χείλη σου,
που κάποιο πλοίο μ’ έπαιρνε και μ’ αποχαιρετούσες.

Τρία χρόνια περάσανε δίχως να σ’ ανταμώσω,
τρία χρόνια περάσανε τι φριχτός χωρισμός.

Τώρα σ’ έχω αγάπη μου μες στα δυο μου χέρια
και γελούν οι θάλασσες, οι ουρανοί, τ’ αστέρια.

Τρία χρόνια περάσανε δίχως να σ’ ανταμώσω,
τρία χρόνια περάσανε τι μεγάλος καημός.

Νίκος Γούναρης (Λες και ηταν χθες)1938

.
 Ήταν δειλινό καλοκαιρινό
πίσω απ’ το βουνό
ο ήλιος έγερνε με χάρη
γέμιζαν φιλιά τα χρυσά μαλλιά
κι απ’ τον ουρανό
χαμογελούσε το φεγγάρι

Λες και ήταν χθές
που φιλάκια σου `δινα
στα χείλη τα βελούδινα
κι άκουγε η μουριά
κι η κληματαριά
τις κουβέντες τις πνιχτές
λες και ήταν χθές

Κι ηρθες πάλι ωχρή μια βραδιά ψυχρή
σ’ ένα σκοτεινό
στενό δρομάκι λασπωμένο
το στερνό φιλί μου `δωσες τρελή
κι έφεγγε αχνό
ένα φεγγάρι βουρκωμένο