Vostiniotis/Ελληνική μουσική: Μαρτίου 2020

Σωτηρία Μπέλλου, Στελλάκης Κανε κουραγιο καρδιά μου

Μουσική: Γιάννης Παπαϊωάννου
Στίχοι: Γιάννης Παπαϊωάννου
Πρώτη φωνογράφηση: 1948 (His Master Voice AO/2807)
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου - Στελλάκης Περπινιάδης

Κάνε κουράγιο καρδιά μου,
μην τυχόν και μ' αρρωστήσεις.
[Έχεις πολλά υποφέρει,
φοβάμαι να μην τσακίσεις.] x2

Έπεσες θύμα, το ξέρω,
σου είχα πει να προσέξεις.
[Με καρδιοκλέφτρες γυναίκες,
άλλη φορά να μη μπλέξεις.] x2

Κρύψε τον πόνο σου τώρα
και να μην παραπονιέσαι.
[Τα ίδια θα υποφέρεις,
αν δεν μ' ακούς και τραβιέσαι.] x2

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Τερατάκια τσέπης

Ντάρι Ντάρι Κορονοϊός - Coronavirus greek song

Μανταλένα - Γιώργος Ζαμπέτας "Άκου τ'αηδόνια"

Λουκιανός Κηλαηδόνης-Εγώ θα σ' αγαπώ και μη σε νοιάζει

Βίκυ Μοσχολιού - χαράμι

Χαράμι να σου γίνουν τα ξενύχτια μου

κι όλα τα δάκρυα μου που έχυσα ποτάμι

κι οι τόσες πίκρες που για χάρη σου ετράβηξα

χαράμι να σου γίνουνε χαράμι.

Το ξέρω στη καρδιά τη σιδερένια σου

πως δεν υπάρχει πια για μένα αγάπη δράμι

και μετανιώνω γιατί όλες οι θυσίες μου

χαράμι τώρα πήγανε χαράμι.

Με πλήγωσε το φέρσιμο σου τ' άτιμο

μου 'κανε μαύρη τη καρδιά μου σαν κατράμι

γι' αυτό η αγάπη και η πίστη που σου έδειξα

χαράμι να σου γίνουνε χαράμι.

Σταύρος Κουγιουμτζής - Μάριον Σίβα - Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά - 1962

Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά..... ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Σούλα Μπιρμπίλη - Μίκης - Δακρυσμένα μάτια

Ό,Τι κι αν πω δε σε ξεχνώ - Βασίλης Τσιτσάνης

Ό, τι κι αν πω δε σε ξεχνώ
και μπρος στην πόρτα σου περνώ
σου λέω λόγια μαγικά
με το μπουζούκι μου γλυκά

Κλαίω με δάκρυα και καημό
και με πικρό αναστεναγμό
πως πάντα λιώνω και πονώ
για σε μικρό μελαχρινό

Έχουν σωπάσει τα πουλιά
και στης νυχτιάς τη σιγαλιά
σου φέρνει ο άνεμος γλυκά
τα λόγια μου τα μαγικά

Μίκης Θεοδωράκης - Δρόμοι παλιοί (σπάνια ηχογράφηση 1974)

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα
και μίσησα ατέλειωτα
Μέσα στους ίσκιους
των σπιτιών να περπατώ
Νύχτες των γυρισμών αναπόφευκτες
κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου
βρίσκω σε κάθε γωνιά
Κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε
Φάσμα χαμένο του πόθου μου
Κι εγώ, ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
Κρατώντας μια φλόγα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα
χωρίς να γνωρίζω κανένα
Κι ούτε κανένας, ούτε κανένας
με γνώριζε, με γνώριζε.